ΠΟΛΥΝΕΡΙ

ΤΟ ΠΟΛΥΝΕΡΙ

Το Πολυνέρι, ανήκει στην Δημοτική Ενότητα Παρανεστίου, του ομώνυμου Δήμου. Πρόκειται για έναν ημιορεινό οικισμό, σε υψόμετρο 440 μέτρων από την επιφάνεια της Θάλασσας. Βρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του νομού και απέχει 35χιλ. από τη Δράμα και 8χιλ. από την έδρα του Δήμου Παρανεστίου.

Η παλαιότερη ονομασία του ήταν Λίσαν, με Δ. τη 1-4-1927 έλαβε την σημερινή επίσημη ονομασία του, «το Πολυνέριον».

Κατά την Ελληνοτουρκική ανταλλαγή, το 1923, στο χωριό εγκαταστάθηκαν 31 οικογένειες προσφύγων, συνολικά 121 άτομα. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, στο Πολυνέρι κατοικούν πλέον 10 άτομα.

Το Πολυνέρι, αν και έρημο από τους κατοίκους του, εξακολουθεί να είναι ένα όμορφο γραφικό χωριό, χαμένο μέσα στην πλούσια βλάστηση. Οι εναπομείναντες κάτοικοί του ασχολούνται με τη κτηνοτροφία και τη γεωργία.

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Το μικρό εγκαταλελειμμένο πλέον σχολειό, στην είσοδο του χωριού, μαρτυρά την ύπαρξη νέων στο χωριό, κάτι που στις μέρες μας δεν είναι πλέον εφικτό, καθώς άλλαξαν οι εποχές και οι ανάγκες της ζωής οδηγούν τους νέους σε μεγαλύτερες πόλεις, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη για τους ίδιους και τα παιδιά τους. Το μικρό αυτό σχολείο με την υπέροχη θέα κάποτε φιλοξένησε δεκάδες μαθητές οι οποίοι σήμερα με πολύ συγκίνηση αναφέρονται στα χρόνια εκείνα.

Με Β.Δ. της 20-11-1924 ιδρύθηκε το 1/τάξιο μικτό Δημοτικό Σχολείο του προσφυγικού συνοικισμού Λίτσαν (Πολυνέρι) της πρώην Κοινότητας Δρατσίστας.

Το Σχολείο ανέστειλε τη λειτουργία του κατά τη διάρκεια της Βουλγαρικής κατοχής (1941-1944) και λόγω του Εμφύλιου πολέμου, τα έτη 1946-1949. Το Σχολείο καταργήθηκε το 1970, λόγω έλλειψης ικανού αριθμού μαθητών. Το 1940 φοιτούσαν σ’ αυτό 47 μαθητές και το 1971 μόλις 11 μαθητές.

Για τη στέγαση του Σχολείου αρχικά χρησιμοποιήθηκε τουρκικό διδακτήριο το οποίο ήταν πλήρως ακατάλληλο για τα παιδιά. Για τη βελτίωσή του οι κάτοικοι του συνοικισμού, το 1925 έκαναν κάποιες παρεμβάσεις, παρόλα αυτά, το οίκημα παρουσίαζε σοβαρά προβλήματα. Το κυριότερο ήταν πως μέσα σε μια αίθουσα που χρησίμευε και ως γραφείο και ως αποθήκη, στοιβάζονταν τα παιδιά.

Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες λειτουργούσε το σχολείο έως το 1950, οπότε και διαρρυθμίστηκε ο χώρος με δαπάνη 9.5000.0000 δρχ. παλιάς έκδοσης, από την Ανοικοδόμηση.

Το υπάρχον σημερινό μονώροφο διδακτήριο ανεγέρθη κατά το σχολικό έτος 1956-1957 από το κράτος και τους κατοίκους του Πολυνερίου.

Το Σχολείο καταργήθηκε το 1982 και με απόφαση του ΥΠ.Ε.Π.Θ. η χρήση του μεταβιβάστηκε στην Κοινότητα Παρανεστίου και στη συνέχεια στο ομώνυμο Δήμο, ο οποίος, αφού το επισκεύασε επιμελώς το παρέδωσε στον Εκπολιτιστικό Σύλλογο Πολυνερίουν για την εκτέλεση διαφόρων εκδηλώσεων.

ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

Ακολουθώντας τον μικρό αλλά ασφαλτοστρωμένο δρόμο, με τα δένδρα να τον αγκαλιάζουν, ρίχνοντας απλόχερα τη σκιά τους στους διαβάτες, με τις κρήνες να τρέχουν δροσερό νερό και τις επιγραφές πάνω σ’ αυτές, για το ποιος τις έκτισε, με τα δεκάδες μυροβόλα αγριολούλουδα να ξεφυτρώνουν στις εσοχές του δρόμου, φτάνεις σε ένα πλάτωμα του χωριού, η πλατεία του θα μπορούσες να υποθέσεις πως είναι, αν και δεν έχει την ανάλογη διαμόρφωση.

Όλα τα σπίτια του Πολυνερίου έχουν μοναδική θέα. Ηλιόλουστα όλη τη μέρα, με πολύ καλό κλίμα, και πολλά νερά να τρέχουν στις ρεματιές. Είναι ένας χαλαρωτικός τόπος, για όσους επιθυμούν την απόλυτη ηρεμία και ησυχία. Στις πλαγιές του βόσκουν αμέριμνα άλογα, και γελάδια, τα οποία παράγουν πρώτης τάξεως γάλα το οποίο και προμηθεύουν σε μεγάλες γαλακτοκομικές εταιρείες.

Οι αυλές ανθισμένες και τα πέτρινα σπίτια του χωριού, στην πλειονότητα τους φροντισμένα, περιμένοντας τους ιδιοκτήτες τους να τα επισκεφτούν, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Ευλογημένη Παρανέστια γη, που ανέθρεψε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και μπορεί να συνεχίσει να το κάνει…

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ

Μπαίνοντας στο χωριό, σε μια ανηφοριά του δρόμου, δεσπόζει ο Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος. Ένας αρκετά μεγάλος Ναός για τους ελάχιστους κατοίκους, τον οποίο όμως φροντίζουν επιμελώς οι κάτοικοι του.