ΟΙ ΕΡΕΙΠΩΜΕΝΟΙ ΟΙΚΙΣΜΟΙ

ΟΙ ΕΡΕΙΠΩΜΕΝΟΙ ΟΙΚΙΣΜΟΙ

Κάθε τόπος έχει να σου διηγηθεί τη δική του ιστορία, ακόμη και μέσα από τα ερείπια του και η ορεινή Παρανέστια γη, έχει πολλές τέτοιες ιστορίες να σου διηγηθεί.

Δεκάδες χωριά, ξεχασμένα, ερειπωμένα, στην αγκαλιά της μητέρας φύσης, κουκίδες σήμερα στο χάρτη, κάποτε έσφυζαν από ζωή. Τα λιγοστά σημάδια του χρόνου, ένας τοίχος, μια περίφραξη, μια στέρνα, μαρτυρούν το πέρασμα της ζωής, την άνθιση και την παρακμή.

 Κάποια ερήμωσαν, λόγω του εκπατρισμού των κατοίκων τους, αναζητώντας μια καλύτερη ποιότητα ζωής και άλλα ερειπώθηκαν λόγω του πολέμου και της εκδικητικότητας των ανθρώπων.

Η ιστορία όμως καταγράφει και αφήνει στο διηνεκές το στίγμα της, έτσι για να μη χαθεί η μνήμη, κι ας έχει καταπιεί η γη, κάθε ανθρώπινη δημιουργία…

Η ΑΕΤΟΡΑΧΗ

Η ερειπωμένη πλέον σήμερα Αετοράχη (τ. Ραδιμπός) ανήκε στην εδαφική δικαιοδοσία του Δημοτικού Διαμερίσματος Σίλλης, σε απόσταση 29 χιλ. από το Παρανέστι. Στην Αετοράχη είχαν εγκατασταθεί 13 προσφυγικές οικογένειες, συνολικά 43 άτομα.

Υπήρξε ένας ζωντανός προσφυγικός συνοικισμός, ο οποίος όμως κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου κατεστράφηκε ολοσχερώς και οι κάτοικοι του εκπατρίστηκαν σε γειτονικούς συνοικισμούς.

Η αρχική ονομασία της Αετοράχης ήταν Ραδιμπός, μετονομάστηκε σε Αετοράχη με Δ. τη 1-4-1927.

ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΗ ΠΕΡΙΟΧΗ

Σήμερα δεν υπάρχει τίποτα από την άλλοτε ανθούσα Αετοράχη. Ούτε καν δρόμος για να προσεγγίσεις την περιοχή, έχει απομείνει. Η Αετοράχη είναι σήμερα χαρακτηρισμένη ως προστατευόμενη περιοχή, καταφύγιο άγριας ζωής σε έκταση 3.250 εκταρίων και υπάγεται στην αρμοδιότητα του Δασαρχείου Δράμας.

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Κάποτε, στην Αετοράχη κατοικούσαν προσφυγικές οικογένειες, οι οποίες είχαν συνολικά 40 παιδιά, ηλικίας από 6 έως 12 ετών, που έπρεπε να μάθουν γράμματα…

Έτσι, με Π.Δ. της 12-3-1925 ιδρύθηκε το μικτό Δημοτικό Σχολείο του προσφυγικού συνοικισμού Ραδιμπού της πρώην Κοινότητας Μπουκόβου (Οξυά).

Το Ε.Σ.Δ.Σ. Δράμας έκρινε ότι τα 40 παιδιά που υπήρχαν προς φοίτηση, ήταν αρκετά για την ίδρυση Δημοτικού Σχολείου στο συνοικισμό, με δεδομένο ότι αυτά θα αυξάνονταν με την έλευση κι άλλων προσφύγων.

Πέντε χρόνια μετά την ίδρυση του, το 1930, το Σχολείο καταργείται λόγω έλλειψης μαθητών για να επανασυσταθεί στις 17-10-1939, ως 1/τάξιο Δημοτικό Σχολείο της Α΄ Εκπαιδευτικής Περιφέρειας Δ.Ε. Δράμας.

Την περίοδο της δεύτερης Βουλγαρικής κατοχής το Σχολείο αναστέλλει τη λειτουργία του, όπως και τα έτη 1947-1952 λόγω της καταστροφής του συνοικισμού κατά τον εμφύλιο πόλεμο.

Στις 19-12-1955, το Σχολείο καταργείται οριστικά λόγω εκπατρισμού των οικογενειών του συνοικισμού. Έκτοτε ο οικισμός εγκαταλείφτηκε από τους κατοίκους του, οριστικά.

ΤΟ ΑΜΙΣΗΝΟ

Το Αμισηνό ανήκε στην εδαφική δικαιοδοσία του Δημοτικού Διαμερίσματος Σίλλης και βρίσκεται σε απόσταση 10χιλ. από το Παρανέστι.

Η παλαιότερη ονομασία του ήταν Χόλεβα, μετονομάστηκε σε Αμισηνό με Δ. τη 1-4-1927. Στο Αμισηνό εγκαταστάθηκαν 27 οικογένειες προσφύγων, συνολικά 93 άτομα.

Το Αμισηνό, το 1940 είχε 211 κατοίκους, από τα χωριά της Μπάφρας και της Κερασούντας του Πόντου, εδώ και δυο δεκαετίες, δεν υπάρχει κανένας κάτοικος στο χωριό.

Στις 5/04/1981 ο οικισμός καταργήθηκε και προσαρτήθηκε στον οικισμό Πρασινάδα της κοινότητας Σίλλης.

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Το 1/τάξιο Δημοτικό Σχολείο, του ερειπωμένου συνοικισμού Αμισηνού, της πρώην Κοινότητας Διποτάμων, ιδρύθηκε με Π.Δ. της 28-9-1932.

Το Δημοτικό Σχολείο Αμισηνού ανέστειλε τη λειτουργία του την περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής (1941-1944) και την περίοδο του Εμφύλιου πολέμου (1948-1952), λόγω καταστροφής του οικισμού. Το 1957 καταργήθηκε οριστικά, λόγω έλλειψης μαθητών.

Τόσο το Δημοτικό Σχολείο, όσο και τα σπίτια του οικισμού, καταστράφηκαν στη διάρκεια του Εμφύλιου πολέμου. Έκτοτε, ο οικισμός εγκαταλείφτηκε οριστικά από τους κατοίκους του.

ΤΟ ΔΙΑΜΕΣΟ

Το ερειπωμένο πια Διάμεσο ανήκει στην εδαφική δικαιοδοσία του Δημοτικού Διαμερίσματος Σίλλης και βρίσκεται σε απόσταση 15 χιλ. από το Παρανέστι.

Η παλαιότερη ονομασία του προσφυγικού συνοικισμού ήταν Γιαόρ, και ανήκε στην Κοινότητα Μπουκόβου. Μετονομάστηκε σε Διάμεσο με Δ. τη 1-4-1927.

Στο Διάμεσο είχαν εγκατασταθεί 30 οικογένειες προσφύγων συνολικά 142 άτομα. Στις 7/04/1951 ο οικισμός καταργήθηκε.

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Με Π.Δ. της 12-3-1925 ιδρύθηκε το 1/τάξιο μικτό Δημοτικό Σχολείο του Διαμέσου, υπό τον όρο ότι οι πρόσφυγες θα επισκεύαζαν, με δική τους δαπάνη, το κτήριο που χρησιμοποιούσαν ως σχολείο οι Τούρκοι, που αποχώρησαν από το χωριό.

Το Δημοτικό Σχολείο Διαμέσου ανέστειλε τη λειτουργία του την περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής (1941-1944) και την περίοδο του Εμφύλιου πολέμου. Το 1957 καταργήθηκε λόγω εκπατρισμού των οικογενειών του συνοικισμού.

Τόσο το διδακτήριο, όσο και τα σπίτια του συνοικισμού καταστράφηκαν κατά την περίοδο του Εμφύλιου πολέμου.

Η ΛΕΠΤΟΚΑΡΥΑ

Μετά το 1925 ιδρύθηκε το μικτό Δημοτικό Σχολείο του προσφυγικού συνοικισμού Τουκόβου της πρώην Κοινότητας Δρατσίστας.

Τα ερειπωμένα Λεπτοκάρυα ανήκουν στο Δήμο Παρανεστίου και βρίσκονται Βόρεια αυτού σε απόσταση 20 χιλ.

Το Σχολείο Λεπτοκαρυών καταργήθηκε με Π.Δ. το 1930 λόγω εκπατρισμού των οικογενειών του συνοικισμού.

Ο ΠΕΥΚΟΛΟΦΟΣ

Ο ερειπωμένος σήμερα Πευκόλοφος ανήκει στην εδαφική δικαιοδοσία του Δημοτικού Διαμερίσματος Σίλλης του Δήμου Παρανεστίου και απέχει από την έδρα του Δήμου 26 χιλ.

Ο Πευκόλοφος ή Σεμπήλ Μαχαλά ή Σιμπέλ όπως ονομαζόταν παλιά, μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927. Στο χωριό εγκαταστάθηκαν 27 οικογένειες προσφύγων, συνολικά 91 άτομα.

Ο οικισμός καταστράφηκε ολοσχερώς την περίοδο του Εμφυλίου πολέμου και οι οικογένειες του εκπατρίστηκαν. Στις 7/04/1951 ο οικισμός καταργήθηκε.

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Με Π.Δ. της 1-12-1930 ιδρύθηκε το 1/τάξιο Δημοτικό Σχολείο του προσφυγικού συνοικισμού Πευκόλοφου της πρώην Κοινότητας Θερμιών. Το Σχολείο καταργήθηκε το 1932 λόγω έλλειψης μαθητών και επανιδρύθηκε το 1936.

Την περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής (1941-1944) το σχολείο ανέστειλε τη λειτουργία του, όπως και την περίοδο του Εμφυλίου πολέμου (1948-1952), λόγω στράτευσης του δασκάλου, αλλά και έλλειψης διδακτηρίου. Ο Πευκόλοφος είχε ιδιωτικό διδακτήριο. Το 1953 το σχολείο συγχωνεύτηκε με το Δημοτικό Σχολείο Μεσοχωρίου.

ΟΙ ΣΤΡΟΦΕΣ

Οι Στροφές ή Τσερνάκ όπως ονομαζόταν παλιά, μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927. Στο προσφυγικό χωριό εγκαταστάθηκαν 20 οικογένειες προσφύγων, συνολικά 67 άτομα. Στις 07/04/1951 ο οικισμός καταργήθηκε.

Οι ερειπωμένες Στροφές ανήκουν στην εδαφική δικαιοδοσία του Δημοτικού Διαμερίσματος Σίλλης, του Δήμου Παρανεστίου. Βρίσκεται Β.Δ. της έδρας του Δήμου και σε απόσταση 28 χιλ. απ’ αυτήν.

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Με Β.Δ. της 4-12-1936 ιδρύθηκε το 1/τάξιο Δημοτικό Σχολείο του συνοικισμού Στροφών, της πρώην Κοινότητας Θερμιών. Το Σχολείο ανέστειλε τη λειτουργία του, λόγω της Βουλγαρικής κατοχής (1941-1944) και λόγω καταστροφής του συνοικισμού κατά τον Εμφύλιο πόλεμο (1948-1952). Καταργήθηκε το 1957, λόγω εκπατρισμού των οικογενειών του συνοικισμού. Δυστυχώς δεν βρέθηκαν στοιχεία για το διδακτήριο, ούτε για το μαθητικό δυναμικό του σχολείου.

Η ΟΞΥΑ

Η Οξυά ή Μπούκοβο όπως ονομαζόταν παλιά μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927. Στις 16/10/1940 ο οικισμός καταργήθηκε.

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Με Π.Δ. της 12-3-1925 ιδρύθηκε το 1/τάξιο μικτό Δημοτικό Σχολείο των προσφυγικών συνοικισμών Μπουκόβου (Οξυά) και Γιαόρ (Διάμεσο) με έδρα το Μπούκοβο, όπου υπήρχαν 30 παιδιά προς φοίτηση.

Το σχολείο ιδρύθηκε υπό τον όρο οι πρόσφυγες να επισκευάσουν με δική τους δαπάνη το εγκαταλελειμμένο από τους Τούρκους σχολείο, καθώς και να το επιπλώσουν.

Το Δημοτικό Σχολείο Οξυάς (Μπόυκοβο) που απέχει από την έδρα του Δήμου 30 χιλ. και 15χιλ. το Διάμεσο, ανέστειλε τη λειτουργία του την περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής (1941-1944) και κατά τη διάρκεια του Εμφύλιου πολέμου (1948-1951).

Το 1957 καταργήθηκε λόγω εκπατρισμού των οικογενειών του συνοικισμού.

Το σχολείο της Οξυάς, όπως και τα σπίτια του συνοικισμού δεν υπάρχουν πια καθώς καταστράφηκαν όλα την περίοδο του Εμφύλιου πολέμου.

ΤΟ ΠΟΛΥΓΕΦΥΡΟ

Το Πολυγέφυρο ή Τσατάκ όπως ονομαζόταν παλιά, μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927. Το προσφυγικό χωριό Πολυγέφυρο ή Τσατάκ των 99 κατοίκων στην απογραφή του 1940, πλήρωσε βαρύ τίμημα την περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής. Οι Βουλγαρικές αρχές κατοχής, τον Αύγουστο του 1944, εκτέλεσαν εν ψυχρώ 27 άνδρες του οικισμού κι ορφάνεψαν όλο το χωριό. Έτσι εγκαταλείφθηκε ο οικισμός από τις χήρες και τα ορφανά, που ζήτησαν αλλού ασφαλή ζωή.

Στις 07/04/1951 ο οικισμός καταργήθηκε. Το ερειπωμένο σήμερα Πολυγέφυρο απέχει 15 χιλ. από την έδρα του Δήμου.

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Με Β.Δ. της 3-9-1937 ιδρύθηκε το 1/τάξιο Δημοτικό Σχολείο του συνοικισμού Πολυγέφυρο της τέως Κοινότητας Σίλλης. Το σχολείο ανέστειλε τη λειτουργία του την περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής (1941-1944) και λόγω καταστροφής του συνοικισμού κατά τον Εμφύλιο πόλεμο το (1948-1952). Το Σχολείο οριστικά καταργήθηκε το 1966, λόγω εκπατρισμού των οικογενειών του συνοικισμού.

Μέχρι το 1932 το Σχολείο στεγαζόταν σε ένα παλιό τουρκόσπιτο. Το υπάρχον σήμερα ερειπωμένο διδακτήριο, είχε ανεγερθεί το 1933, με δαπάνη του Δημοσίου και εισφορές των κατοίκων του συνοικισμού. Ήταν μονώροφο με αίθουσα και γραφείο. Μετά τη Βουλγαρική κατοχή, στο διδακτήριο στεγάστηκε, Στρατιωτική Μονάδα.

Η ΤΙΧΩΤΑ

Η τέως Κοινότητα Τιχώτα ιδρύθηκε με Β.Δ. στις 13-11-1919 και είχε έδρα την Τιχώτα, η οποία απέχει, μέσω Μακρυπλαγίου, 37 χιλ. από την πρωτεύουσα του νομού. Προς την Κοινότητα Τιχώτα είχαν ενωθεί και οι οικισμοί: Τίκλοβα, Λεϊλάρ, Ράπες.

Με Β.Δ. της 3-2-1922 οι οικισμοί Τίκλοβα, Λαϊλάρ και Ράπες αποσπάστηκαν από την Κοινότητα Τιχώτας και προσαρτήθηκαν στην Κοινότητα Ραβενίων. Στις 22-3-1924 αποσπάται από την Κοινότητα Τιχώτα και προσαρτάται στην Κοινότητα Δρατσίστας και μετέπειτα Παρανεστίου.

Ο πληθυσμός της Κοινότητας διαμορφώθηκε από το 1920 και εντεύθεν, σύμφωνα με τις απογραφές της Ε.Σ.Υ.Ε. ως ακολούθως: Τιχώτα, 332 κάτοικοι, Λεϊλάρ, 125 κάτοικοι, Ράπες, 121 κάτοικοι και Τίκλοβα, 207 κάτοικοι.

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Με Β.Δ. της 20-11-1924 ιδρύθηκε το 1/τάξιο Δημοτικό Σχολείο των προσφυγικών συνοικισμών Τιχώτας, Ραπών και Τίκλοβας (Καστανιές), με έδρα την Τιχώτα, της τέως ομώνυμης Κοινότητας Τιχώτας.

Οι ερειπωμένοι συνοικισμοί Τιχώτα, Δρεπάνι και Καστανιές ανήκουν, η μεν Τιχώτα στην εδαφική δικαιοδοσία του Δημοτικού Διαμερίσματος Παρανεστίου και βρίσκεται Β.Δ. της έδρας του Δήμου, σε απόσταση 21 χιλ. απ’ αυτήν, το δε Δρεπάνι και οι Καστανιές ανήκουν στην εδαφική δικαιοδοσία του Δημοτικού Διαμερίσματος Μακρυπλαγίου, του Δήμου Δράμας και σε απόσταση 35 χιλ. το Δρεπάνι και 44 χιλ. οι Καστανιές, απ’ αυτήν.

Το Δημοτικό Σχολείο που στεγαζόταν σε οντά τουρκικού τεμένους, ανέστειλε τη λειτουργία του λόγω της Βουλγαρικής κατοχής (1941-1944). Το Σχολείο καταργήθηκε το 1957 λόγω μείωσης των μαθητών του. Επανιδρύθηκε το 1961, για να καταργηθεί οριστικά το 1969, λόγω εκπατρισμού των οικογενειών του συνοικισμού.

ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ

Οι Βούλγαροι, στη διάρκεια της κατοχής (1941-1944) εκτέλεσαν δυο ανάπηρους υπερήλικες (έναν άνδρα και μια γυναίκα) για αντίποινα, επειδή δεν μπορούσαν να συλλάβουν το ανδρικό δυναμικό του χωριού.

ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΚΑΛΟΣ

Τα σπίτια του χωριού διασώζουν κάτι από την παλιά αίγλη του οικισμού. Ένα αρχοντικό στην άκρη του χωριού, κάτω από μια πανύψηλη κερασιά, αγναντεύει το Φαλακρό και τη λίμνη του Νέστου. Λίγο παραπάνω, σε μια πλαγιά, το μουσουλμανικό νεκροταφείο με την έκταση και τον αριθμό των τάφων του δείχνει ότι το χωριό κατοικήθηκε επί γενεές γενεών. Την άνοιξη, ανάμεσα στα μνήματα, οι ορχιδέες δίνουν ρεσιτάλ... Το καλοκαίρι, το χωριό αποκτά «μόνιμο» πληθυσμό, τον οποίο αποτελούν ένας κτηνοτρόφος και τα ζώα του...

Η ΣΚΗΤΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΗΣ

Ακολουθώντας τον χωματόδρομο από το Περίβλεπτο με προορισμό τη ερειπωμένη Τιχώτα, θα συναντήσετε τη Σκήτη της Αγίας Άννης, ένα μικρό μοναστηράκι στο μέσον του πουθενά. Ο γέροντας που το ίδρυσε «εκοιμήθη», πριν από μερικά χρόνια και την άσκηση συνεχίζει τώρα εκεί ένας νεότερος Αγιορείτης μοναχός. Συχνά όμως απουσιάζει στο Όρος και μπορεί να μη τον συναντήσετε..

Η ΡΑΧΟΥΛΑ

Η Ραχούλα ή Σκράνοβο, όπως ονομαζόταν παλιά, μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927. Ήταν Προσφυγικό χωριό και είχαν εγκατασταθεί σ’ αυτό 7 οικογένειες, συνολικά 23 άτομα. Στις 16/10/1940 ο οικισμός Ραχούλα καταργήθηκε.

ΤΟ ΠΑΡΑΜΕΣΟ

Το Παράμερο ή Ιμπισλέρ όπως ονομαζόταν παλαιότερα, μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927. Ήταν προσφυγικό χωριό και σ’ αυτό είχαν εγκατασταθεί 5 οικογένειες, συνολικά 12 άτομα. Στο χωριό, το 1920, κατοικούσαν 60 μουσουλμάνοι. Οι 12 πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν στην πορεία, με την ανταλλαγή των πληθυσμών, το εγκατέλειψαν πολύ νωρίς. Στις 16/10/1940 ο οικισμός καταργήθηκε.

ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ

Το Τρίγωνο ή Μπαχάν όπως ονομαζόταν παλιά, μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927. Προσφυγικό χωριό, εγκαταστάθηκαν σ’ αυτό 14 οικογένειες, συνολικά 43 άτομα. Στις 07/04/1951 ο οικισμός καταργήθηκε.

Το Τρίγωνο ανήκει στην εδαφική δικαιοδοσία του Δημοτικού Διαμερίσματος Σίλλης του Δήμου Παρανεστίου, βρίσκεται βόρεια της έδρας του Δήμου και σε απόσταση 25 χιλ. από αυτή.

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Με Δ. της 21-1-1936 ιδρύθηκε το 1/τάξιο Δημοτικό Σχολείο του συνοικισμού Τριγώνου, της τέως Κοινότητας Σίλλης. Το Σχολείο ανέστειλε τη λειτουργία του την περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής (1941-1944) και λόγω του Εμφυλίου πολέμου τα έτη (1946-1953).

Μια τρώγλη ανήλια, υγρή και σκοτεινή, χειρότερη και από στάβλο, χρησίμευε για τη στέγαση του σχολείου. Στην τρώγλη αυτή, που έμοιαζε περισσότερο με φυλακή, καλούνταν να διαπλαστούν ψυχικά και σωματικά, οι νεαρές υπάρξεις του συνοικισμού. Κατά το σχολικό έτος 1939-1940 στο Σχολείο φοιτούσαν 15 μαθητές.

Για τους παραπάνω λόγους επιβαλλόταν η άμεση ανέγερση νέου διδακτηρίου. Μετά από ενέργειες του Επιθεωρητή Δημοτικών Σχολείων Α’ Εκπαιδευτικής Περιφέρειας Δράμας προς την Κοινότητα Σίλλης, στην οποία υπαγόταν διοικητικά ο συνοικισμός Τριγώνου, η Κοινότητα υποσχέθηκε ν’ αναγράψει πίστωση 40.000 δρχ. Οι κάτοικοι υποσχέθηκαν να μεταφέρουν τα απαιτούμενα υλικά. Εάν και το κράτος ερχόταν αρωγός δια ποσού 50.000 δρχ. θα υπήρχε ελπίδα να επιτευχθεί η ανέγερση νέου και κατάλληλου διδακτηρίου.

Δυστυχώς όμως, ο επερχόμενος Ελληνοϊταλικός πόλεμος (1940) ανέκοψε τις προσπάθειες για την απόκτηση του ποθητού διδακτηρίου. Μετά τον Εμφύλιο πόλεμο, οι οικογένειες εγκαταστάθηκαν σ’ άλλα χωριά του Νομού

ΤΟ ΦΑΡΑΣΗΝΟ

Το Φαρασηνό ή Λεστάν όπως ονομαζόταν παλιά, μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927. Στο προσφυγικό χωριό εγκαταστάθηκαν 37 οικογένειες συνολικά 116 άτομα. Στις 7/04/1951 ο οικισμός καταργήθηκε.

Το ερειπωμένο Φαρασηνό ανήκει στην εδαφική δικαιοδοσία του Δημοτικού Διαμερίσματος Σίλλης, του Δήμου Παρανεστίου. Βρίσκεται Β.Α. της έδρας του Δήμου και σε απόσταση 34 χιλ. απ’ αυτήν.

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Με Π.Δ. τη 1-12-1930 ιδρύθηκε το 1/τάξιο Δημοτικό Σχολείο του προσφυγικού συνοικισμού Φαρασηνού, της πρώην Κοινότητας Θερμιών.

Το Σχολείο ανέστειλε τη λειτουργία του την περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής (1941-1944) και κατά την περίοδο του Εμφύλιου πολέμου (1948-1952).

Το υπάρχον τότε διδακτήριο, το οποίο έχει ερειπωθεί, κάλυπτε πλήρως τις στεγαστικές ανάγκες του Δημοτικού Σχολείου Φαρασηνού.

ΤΟ ΑΥΓΟ

Το Αυγό ή Τομά ή Τομάλ όπως ονομαζόταν παλιά μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927. Στο προσφυγικό χωριό εγκαταστάθηκαν 7 οικογένειες, συνολικά 21 άτομα. Στις 16/10/1940 ο οικισμός καταργήθηκε.

Η ΖΑΡΚΑΔΙΑ

Η Ζαρκάδια ή Κίεβον ή Καρίλοβα όπως ονομαζόταν παλιά μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927. Ήταν προσφυγικό χωρίο, σ’ αυτό είχαν εγκατασταθεί 8 οικογένειες, συνολικά 25 άτομα.

ΤΟ ΠΟΛΥΚΗΠΟΝ

Το Πολύκηπον ή Κοπουκτσή όπως ονομαζόταν παλιά, μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927. Στο προσφυγικό χωριό εγκαταστάθηκαν 12 οικογένειες, συνολικά 59 άτομα. Στις 16/10/1940 ο οικισμός καταργήθηκε.

ΟΙ ΚΑΣΤΑΝΙΕΣ

Οι Καστανιές ή Τίκλοβα όπως ονομαζόταν παλιά, μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927. Στο προσφυγικό χωριό εγκαταστάθηκαν 20 οικογένειες, συνολικά 59 άτομα. Στις 7/04/1951 ο οικισμός καταργήθηκε.

ΤΟ ΔΡΕΠΑΝΙ

Το Δρεπάνι ή Ράπες όπως ονομαζόταν παλιά, μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927. Στο προσφυγικό χωριό εγκαταστάθηκαν 26 οικογένειες, συνολικά 91 άτομα. Στις 07/04/1951 ο οικισμός καταργήθηκε.

ΤΟ ΛΥΚΟΔΙΑΣΕΛΟ

Το Λυκοδιάσελο ή Κουρταλάρ όπως ονομαζόταν παλιά, μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927. Στο προσφυγικό χωριό εγκαταστάθηκαν 14 οικογένειες, συνολικά 51 άτομα. Στις 7/04/1951 ο οικισμός καταργήθηκε.

Η ΚΟΨΙΣ

Η Κόψις ή Κλεμποτσάρ όπως ονομαζόταν παλιά, μετονομάστηκε με Δ. τη -1-4-1927. Στο προσφυγικό χωριό εγκαταστάθηκαν 10 οικογένειες, συνολικά 30 άτομα. Στις 16/10/1940 ο οικισμός καταργήθηκε και προσαρτήθηκε στον οικισμό Πλατανιά της κοινότητας Πλατανιάς.

Ο ΚΥΛΟΚΟΠΟΣ

Ο Ξυλοκόπος ή Δομπροσούλ όπως ονομαζόταν παλιά, μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927. Στο προσφυγικό χωριό εγκαταστάθηκαν 12 οικογένειες, συνολικά 44 άτομα. Στις 07/04/1951 ο οικισμός καταργήθηκε.

Η ΧΑΡΑΔΡΑ

Η Χαράδρα ή Ρατσενίκ όπως ονομαζόταν παλιά, μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927. Στο προσφυγικό χωριό εγκαταστάθηκαν 18 οικογένειες, συνολικά 60 άτομα. Στις 7/04/1951 ο οικισμός καταργήθηκε.

ΤΟ ΜΑΥΡΟΛΙΘΙ

Το Μαυρολίθι ή Ρούσοβο όπως ονομαζόταν παλιά, μετονομάστηκε με Δ. τη 1-4-1927. Στο προσφυγικό χωριό εγκαταστάθηκαν 16 οικογένειες, συνολικά 53 άτομα. Στις 7/04/1951 ο οικισμός καταργήθηκε.