ΧΑΜΟΚΕΡΑΣΑ

ΤΑ ΧΑΜΟΚΕΡΑΣΑ

Τα Χαμοκέρασα, είναι ένας ημιορεινός οικισμός, της Τοπικής Κοινότητας Πλατανόβρυσης, της Δημοτικής Ενότητας Νικηφόρου, του Δήμου Παρανεστίου. Απέχουν 22 χλμ από την πρωτεύουσα του νομού και βρίσκονται σε υψόμετρο 320 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας.

Επί τουρκοκρατίας η ονομασία του χωριού ήταν Τσιλεκλέρ (ή όπως το έλεγαν οι κάτοικοι Τσίνικλερ) και μετονομάστηκε σε Χαμοκέρασα με Δ. τη 1-4-1927.

Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν μετανάστες από την περιοχή του Εύξεινου Πόντου και εγκαταστάθηκαν στα Χαμοκέρασα με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Ορισμένοι από αυτούς χρησιμοποίησαν τα σπίτια που τους παραχώρησε το Ελληνικό κράτος, ενώ οι υπόλοιποι έχτισαν καινούργια σπίτια κάνοντας ένα νέο ξεκίνημα στη ζωή τους.

Οι κάτοικοι της περιοχής, λόγω της γεωγραφικής της θέσης (πέρασμα από τη διαδρομή Δράμα-Παρανέστι-Ξάνθη), πέρασαν δύσκολες περιόδους. Έζησαν τη Γερμανική κατοχή, τις Βουλγαρικές σφαγές και τέλος, τον εμφύλιο.

Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, στα Χαμοκέρασα κατοικούν 93 άτομα, οι οποίοι στο μεγαλύτερο ποσοστό είναι συνταξιούχοι. Ορισμένοι από αυτούς ήταν μετανάστες στη Γερμανία, αφού εργάστηκαν και έζησαν πολλά χρόνια στη ξενιτιά, επέστρεψαν στον τόπο καταγωγής τους.

Ο γενικός πληθυσμός του χωριού ασχολείται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.

Τις δεκαετίες 1950-1960 το χωριό είχε μεγάλη αύξηση πληθυσμού. Υπολογίζεται ότι σ΄ αυτό κατοικούσαν περίπου 500 άτομα. Σταδιακά, τις επόμενες δεκαετίες, οι πληθυσμός του χωριού άρχισε να φθίνει, λόγω της μετανάστευσης των κατοίκων του, κυρίως των νέων ανθρώπων, προς αναζήτηση πιο ευνοϊκών συνθηκών ζωής και εργασίας.

ΦΡΑΟΥΛΕΣ ΚΑΙ ΣΑΦΡΑΝ ΕΥΔΟΚΙΜΟΥΝ ΣΤΑ ΧΑΜΟΚΕΡΑΣΑ

Το χωριό πήρε την ονομασία Χαμοκέρασα από τις πολλές άγριες φράουλες ή αλλιώς χαμοκέρασα, που υπάρχουν στην περιοχή. Το φυτό αυτό συναντάται αυτοφυές σε ορεινές, δασώδεις περιοχές. Οι καρποί του είναι μικρές και πολύ εύγευστες φράουλες.

Τα Χαμοκέρασα περιτριγυρίζονται από μια πλούσια βλάστηση. Το κλίμα του θεωρείται από τα καλύτερα της Ελλάδας και ο χαρακτηρισμός αυτός προσδίδεται στην περιοχή λόγω του χαμηλού ποσοστού υγρασίας, κάτι που οφείλεται στο υπέδαφος και στη γεωφυσική του θέση.

Επίσης, στα λιβάδια του χωριού αναπτύσσεται ένα σπάνιο φυτό, ο περίφημος κρόκος, ή αλλιώς σαφράν. Προέρχεται από το φυτό Crocus sativus (κρόκος ο ήμερος) και αποτελεί ένα από τα πιο σπάνια και ακριβά μπαχαρικά στον κόσμο. Είναι γνωστός για τις γευστικές, αρωματικές και θεραπευτικές του ιδιότητες.

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Πάνω σ’ ένα ύψωμα, με πανοραμική θέα το χωριό, οι κάτοικοι έκτισαν το μικρό Δημοτικό Σχολείο τους, το οποίο έπαψε πλέον να λειτουργεί λόγω των συγχωνεύσεων, αλλά και της μείωσης των παιδιών.

Στον αύλιο χώρο του Σχολείου, ο οποίος πλέον χρησιμοποιείται ως χώρος αναψυχής, υπάρχει ένα κιόσκι, ενώ υπό κατασκευή βρίσκεται και μια παιδική χαρά. Ο καθαρός αέρας που φυσά, το άρωμα των λουλουδιών που κουβαλά μαζί του και η μαγευτική θέα, το καθιστά πόλο έλξης για όσους το γνωρίζουν, αλλά και για τους κατοίκους του χωριού.

Το 1/τάξιο Δημοτικό Σχολείο Χαμοκεράσων ιδρύθηκε με ΒΔ της 26-10-1940. Ανεστάλη η λειτουργία του κατά την περίοδο της δεύτερης Βουλγαρικής κατοχής. Το 1984 καταργήθηκε λόγω έλλειψης μαθητών. Αρχικά, οι μαθητές των Χαμοκεράσων επειδή δεν υπήρχε στο συνοικισμό διδακτήριο, φοιτούσαν στο διδακτήριο Παλιαμπέλων.

Με τη λήξη του Εμφυλίου πολέμου, οι κάτοικοι του συνοικισμού ανέφεραν εγγράφως στην «ΑΜ τη Βασίλισσα Φρειδερίκη» την ανάγκη ανέγερσης διδακτηρίου στα Χαμοκέρασα. Το αίτημα έγινε ευμενώς δεκτό και τον Ιούνιο του 1950 δημοπρατήθηκε το έργο στο οποίο αναδείχθηκε μειοδότης ο εργολάβος Εμμ. Σταθαράκης. Την εποπτεία της εκτέλεσης είχε η Β’ Περιφερειακή Διεύθυνση Ανοικοδόμησης Δράμας.

Το σχολείο είχε μια αίθουσα, προθάλαμο και γραφείο. Το κόστος του ανήλθε στα 60.000.000 δρχ. από έρανο της «Πρόνοιας Συμμοριοπλήκτων». Το Φθινόπωρο του 1950 το Σχολείο ήταν έτοιμο από κάθε άποψη. Στο σχολείο, το 1951 φοιτούσαν 53 μαθητές ενώ το 1981, μόλις 4 μαθητές.

Μετά την κατάργηση του, με απόφαση του ΥΠ.Ε.Π.Θ. το σχολείο παραχωρήθηκε στην Κοινότητα Πλατανόβρυσης για κοινωφελείς και Πολιτιστικούς σκοπούς.

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Ένα μικρό γραφικό εκκλησάκι αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο, εξυπηρετεί τις θρησκευτικές ανάγκες των λιγοστών πλέον κατοίκων του χωριού. Καθιερώθηκε στη μνήμη του Αγίου Γεωργίου από τον Μακαριστό Μητροπολίτη Δράμας Διονύσιο, στις 11 Σεπτεμβρίου του 1970. Ο Ναός βρίσκεται στην είσοδο του χωριού πάνω στον επαρχιακό δρόμο Δράμας-Παρανεστίου. Δίπλα στο Ναό, στον αύλιο χώρο του, οι κάτοικοι έχτισαν μια μικρή αίθουσα, που τους εξυπηρετεί στις διάφορες εκδηλώσεις που διοργανώνουν.

Το πανηγύρι του Αγίου Γεωργίου, προστάτη του χωριού, πραγματοποιείται κάθε χρόνο την ημέρα μνήμης του Αγίου (23 Απριλίου ή 2η ημέρα του Πάσχα). Το βράδυ της παραμονής οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στην αίθουσα δεξιώσεων του χωριού και παρασκευάζουν το παραδοσιακό φαγητό «κεσκέκι».

Το κεσκέκι είναι σιτάρι με κοτόπουλο, τα οποία αφού βράσουν για πολλές ώρες σε μεγάλα καζάνια, ανακατεύονται με μεγάλες ξύλινες κουτάλες μέχρι να χυλώσουν. Το αποτέλεσμα της παραπάνω διαδικασίας είναι ένα πολύ νόστιμο φαγητό, που οι κάτοικοι το παρασκευάζουν με περίσσια αγάπη, ζήλο και φροντίδα. Η παράθεση του φαγητού γίνεται ανήμερα της γιορτής μετά το πέρας της εκκλησίας.

Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΩΝ ΣΠΙΤΙΩΝ

Τα μικρά γραφικά ετοιμόρροπα σπιτάκια, σε συνδυασμό με τα μεγάλα νεόδμητα σπίτια του χωριού, συνυπάρχουν αρμονικά για να θυμίζουν στους νεότερους, τη δύσκολη ζωή των πρώτων κατοίκων της περιοχής, που όμως σε πείσμα των καιρών, με εργατικότητα και πολύ αγάπη, κατάφεραν να κρατήσουν τον τόπο τους, ζωντανό και παραγωγικό, μέχρι τις μέρες μας.