ΣΙΛΛΗ

Η ΣΙΛΛΗ

Η Τοπική Κοινότητα Σίλλης ανήκει στη Δημοτική Ενότητα Παρανεστίου, του Δήμου Παρανεστίου. Η παλαιότερη ονομασία της ήταν Μπέλεν. Μετονομάστηκε σε Σίλλη με Δ. τη 1-4-1927.

Η Κοινότητα Σίλλης συστάθηκε με Β.Δ. της 13-11-1919 και είχε ως έδρα την Πρασινάδα. Έκτοτε μεσολάβησαν πολλές ακόμη διοικητικές μεταβολές μέχρι την τελευταία, «Σχέδιο Καλλικράτης».

Η Σίλλη βρίσκεται σε υψόμετρο 743 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας και απέχει από την πρωτεύουσα του Νομού 57χιλ.

Κατά την ελληνοτουρκική ανταλλαγή του 1923, εγκαταστάθηκαν στην περιοχή 49 οικογένειες προσφύγων, συνολικά 181 άτομα, προερχόμενοι από χωριά της περιοχής Νίγδης της Μικρά Ασίας, χωριά της περιοχής Ακ-Νταγ-Ματέν του νομού Άγκυρας, τα Φάρσαλα της Καππαδοκίας, από χωριά της Πάφρας και της Τραπεζούντας

Πληθυσμιακά, στη Σίλλη το 1920, κατοικούσαν μόνιμα 482 άνθρωποι, το 1928, 162 άτομα, το 1961, 58 άτομα, ενώ στην τελευταία απογραφή του 2011 εμφανίζεται ως ακατοίκητη.

ΤΟ ΚΟΙΝΟΤΙΚΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ

Για το χρονικό διάστημα 1919-1941, δεν υπάρχουν στοιχεία για το που στεγάζονταν οι κοινοτικές υπηρεσίες. Από το 1945 έως και το 1960, αυτές στεγάζονταν σε μισθωμένα μονώροφα σπίτια του χωριού. Το 1961 η Σίλλη απέκτησε το δικό της ιδιόκτητο Κοινοτικό κατάστημα το οποίο και ανεγέρθη με δαπάνη της Κοινότητας.

ΟΙ ΘΥΣΙΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ

Ο Βουλγαρικός στρατός εφαρμόζοντας τα σχέδια εκβουλγαρισμού των Ελλήνων της περιοχής, τον Αύγουστο του 1944 εκτέλεσε 27 άνδρες του οικισμού Πολυγέφυρου (Τσατάκ). Το τραγικό αυτό γεγονός ήταν η απαρχή νέων δυνών για τις γυναίκες και τα ορφανά που έμειναν στη ζωή απροστάτευτοι.

Επίσης, κάτοικοι της περιοχής συμμετείχαν στους αγώνες για τη Μακεδονία κατά την περίοδο του Μακεδονικού Αγώνα. Ένας διαπρεπείς Μακεδονομάχος ήταν και ο Αλέξανδρος Σαράφης από την Οξυά Σίλλης.

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Μπορεί η Σίλλη να έχει ερημώσει, τα μεγάλα αρχοντικά σπίτια μιας άλλης εποχής να έχουν γκρεμιστεί και άλλα να μισοχάσκουν πίσω από τις άγριες φυλλωσιές των δένδρων, μπορεί η φύση, το μαγευτικό τοπίο να έχει μείνει αναλλοίωτο στο διάβα των καιρών, ωστόσο, αυτό που ο Έλληνας ποτέ δεν ξεχνά, όπου κι αν μένει, είναι να τιμά τους Αγίους της εκκλησίας μας, να φροντίζει και να μεριμνά για τα εκκλησάκια που ακόμη είναι εκεί, ζωντανά, καλοδιατηρημένα και φροντισμένα από την πίστη και την αγάπη των χριστιανών.

Έτσι και στην έρημη Σίλλη, υπάρχει ένας Ναός αφιερωμένος στην Αποκεφάλιση του Ιωάννου του Προδρόμου και αποτελεί δωρεά μιας κυρίας που εγκατέλειψε το χωριό της σε ηλικία 10 ετών και επέστρεψε σ’ αυτό μετά από 50 χρόνια. Πρόκειται για την κυρία Μακρίνα-Αικατερίνη Λαζάρου. Το μικρό εκκλησάκι της δωρήτριας κατεδαφίστηκε και στη θέση του χτίστηκε ένας μεγαλύτερος Ναός, ο οποίος και εγκαινιάστηκε στις 29 Αυγούστου 1999.

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Με Π.Δ. της 12-3-1925 ιδρύθηκε το 1/τάξιο μικτό Δημοτικό Σχολείο του προσφυγικού συνοικισμού Μπέλεν της πρώην Κοινότητας Μπουκόβου. Το Σχολείο ανέστειλε τη λειτουργία του την περίοδο της Βουλγαρικής κατοχής (1941-1944) και την περίοδο του Εμφυλίου πολέμου (1948-1952). Το Σχολείο καταργήθηκε το 1969 λόγω εκπατρισμού των οικογενειών του συνοικισμού.

Κατά τα έτη 1939-1940 φοιτούσαν στο Σχολείο 37 μαθητές. Στοιχεία για τις επόμενες χρονιές δεν βρέθηκαν.

Το Δημοτικό Σχολείο της Σίλλης στεγαζόταν σε παλιό τουρκικό κτήριο, το οποίο είχαν επιδιορθώσει καταλλήλως οι τοπικοί παράγοντες. Η αίθουσα διδασκαλίας ήταν πολύ μικρή και χρειαζόταν μια επέκταση της, για να μπορούν άνετα οι μαθητές να παρακολουθούν τα μαθήματά τους. Τα χρήματα για την επέκταση αυτή βρισκόταν στα χέρια της Σχολικής Εφορίας και εντός του θέρους του 1940 θα γινόταν η εργασία αυτή, αν δεν κηρυσσόταν ο Ελληνοϊταλικός πόλεμος (1940).

ΤΟ ΥΠΕΔΑΦΟΣ

Στην περιοχή της Σίλλης έχουν εντοπιστεί κοιτάσματα λιγνίτη (μεταξύ Διποτάμων και Πρασινάδας), ενώ το ΙΓΜΕ βρήκε και ουράνιο στην περιοχή.

Για όσους όμως αγαπούν τη φύση και επιθυμούν αναλλοίωτο το φυσικό περιβάλλον, μπορούν να επισκεφτούν το Παρθένα Δάσος, ενώ υπάρχουν και πολλά ποταμάκια, γεμάτα πέστροφες, για όσους αγαπούν το ψάρεμα.